ವ್ಯಕ್ತಿಗಳ ಹೆಸರುಗಳನ್ನೋ, ವಸ್ತುಗಳ ಹೆಸರುಗಳನ್ನೋ ಹೃಸ್ವೀಕರಿಸಿ ಅದು ಯಾವುದರ ಹೆಸರು ಕಂಡು ಹಿಡಿಯಲು ಇನ್ನೊಬ್ಬರಿಗೆ ಸವಾಲು ಹಾಕುವುದು ನನ್ನ , ನನ್ನ ಮಗ ಅನ್ನಪ್ಪನ ಮೆಚ್ಚಿನ ಟೈಮ್-ಪಾಸ್ ಆಟ. ಉದಾಹರಣೆಗೆ ನಾನು ‘ಕಿರಾಚೆ’ ಎಂದರೆ ‘ಕಿತ್ತೂರು ರಾಣಿ ಚೆನ್ನಮ್ಮ’ ಎಂದು ಅವನು ಉತ್ತರಿಸುವುದು, ಅವನು ‘ಸಂರಾ’ ಎಂದರೆ ನಾನು ‘ಸಂಗೊಳ್ಳಿ ರಾಯಣ್ಣ ‘ ಎಂದು ಲಾಂಗ್ ಫಾರ್ಮ್ ಹೇಳುವುದು ಹೀಗೆ.
ಆಟದಲ್ಲಿ ಬಂದ ಕೆಲ ಶಬ್ದಗಳು ನಮ್ಮ ಮನೆಯ ಶಬ್ದಭಂಡಾರದಲ್ಲಿ ಕಾಯಂ ಜಾಗ ಪಡೆದುಕೊಂಡಿವೆ. ಅನ್ನಪ್ಪನ ಮೆಚ್ಚಿನ ತಿಂಡಿ ಗಾರ್ಲಿಕ್ ಬ್ರೆಡ್ , ‘ಗಾಬ್ರೆ’ ಯಾಗಿಯೇ ನಮ್ಮ ಮನೆಯಲ್ಲಿ ಪ್ರಸಿದ್ಧವಾಗಿದೆಯಾದರೆ, ಅವನನ್ನು ರಮಿಸಲು ಉಪಯೋಗಿಸುವ ‘ಜಾಣಮರಿ’ ಶಬ್ದ ‘ಜಾಮ’ ಆಗಿ ಪ್ರಚಲಿತವಾಗಿದೆ. ಹಾಗೆಯೆ ಅನ್ನಪ್ಪನ ಮಾಮ ಮಲ್ಹಾರ ಪಾಟೀಲ್ ನ ಹೆಸರು ‘ಮಪಾ’ ಎಂದು ಹೃಸ್ವಗೊಂಡಿದ್ದರೆ, ನನ್ನ ತೀವ್ರ ವಿರೋಧದ ನಡುವೆಯೂ ಅನ್ನಪ್ಪ ಹ್ಯಾಗೋ ಕೊಂಡುಕೊಳ್ಳುವ ಕಿಂಡರ್ ಜಾಯ್, ‘ಕಿಜಾ’ ಎಂದು ಗುರುತಿಸಲ್ಪಡುತ್ತದೆ.
ಸಮಯ ಸಂದರ್ಭ ನೋಡದೇ, ಯಾವುದ್ಯಾವುದೋ ಪದಗಳನ್ನೂ ಹೃಸ್ವೀಕರಿಸಿ, ಅದು ಏನು ನನಗೆ ಸವಾಲು ಎಸೆಯುವ ಅನ್ನಪ್ಪನ ಆಟ ನನಗೆ ಒಂದೊಂದು ಸಾರಿ ಕಿರಿಕಿರಿ ಮಾಡುತ್ತದಾದರೂ ಅದು ಅವನ ಮತ್ತು ನನ್ನ ಮೆದುಳಿಗೆ ಒಂದು ರೀತಿಯ ವ್ಯಾಯಾಮ ಎಂದು ನಾನು ಸುಮ್ಮನಿರುತ್ತೇನೆ. ಆದರೆ ಅವನ ಈ ಮಿನಿಚರೈಜೇಶನ್ ನನಗೂ ಟೆನ್ಷನ್ ತರಬಹುದು ಎಂದು ನಾನು ಮೊನ್ನೆಯವರೆಗೂ ಅಂದು ಕೊಂಡಿರಲಿಲ್ಲ. ಅವತ್ತು ಅನ್ನಪ್ಪ ಬಂದು “ಇವತ್ತು ನಾನು ಮಿಸ್ಸ್ ಹೆಸರನ್ನು ಶಾರ್ಟ್ ಫಾರ್ಮ್ ಮಾಡಿದ್ದಕ್ಕೆ ನನಗೆ ಬಯ್ದರು“ ಎಂದದ್ದಕ್ಕೆ ನನಗೆ ಯಾಕೆ ಎಂದು ಅರ್ಥವಾಗಿರಲಿಲ್ಲ.
ಅಲ್ಲಾ ಅನ್ನಪ್ಪನ ಮಿಸ್ಸಿಗೆ ಯಾಕೆ ಸಿಟ್ಟು ಬಂದಿರಬಹುದು? ಕುವೆಂಪು, ಹಾಮಾನಾ, ಚಂಪಾ ಇತ್ಯಾದಿ ದೊಡ್ಡ-ದೊಡ್ಡ ಹೆಸರು ಮಾಡಿದ ಮಹನೀರೆಲ್ಲಾ ತಮ್ಮನ್ನು ಚಿಕ್ಕ-ಚಿಕ್ಕ ಹೆಸರುಗಳಿಂದನೇ ಕರೆಸಿಕೊಳ್ಳುತ್ತದ್ದರು. ಮಾಸ್ತರ ಜನರಲ್ಲಿಯಂತೂ ಹೃಸ್ವ ಹೆಸರು ಉಪಯೋಗಿಸುವುದು ಅನಾದಿ ಕಾಲದಿಂದಲೂ ನಡೆದುಬಂದಿರುವ ಪರಂಪರೆ. ನಮಗೆ ಕಲಿಸುತ್ತಿದ್ದ ಎಲ್ ಕೃಷ್ಣಾನಂದ್ ಸರ್ ಗೆ ನಾವು ‘ಎಲ್ಕೆ ಸರ್’ ಎಂದು, ಸಹಿ ಮಾಡಲು ವಿ ಬರೆದು ಒಂದು ಚುಕ್ಕಿ ಇಟ್ಟು ಸಿ ಬರೆಯುತ್ತಿದ್ದ ವಿಜಯಾ ಸಿ ಮ್ಯಾಡಂಗೆ ನಾವು ‘ವಿ ಡಾಟ್ ಸಿ ಮ್ಯಾಡಂ’ ಎಂದು ಕರೆದಾಗ ಯಾರೂ ಬೇಜಾರು ಮಾಡಿಕೊಳ್ಳುತ್ತಿರಲಿಲ್ಲ. ಆಗಿಲ್ಲದ್ದು ಈಗ್ಯಾಕೆ ಅಪಥ್ಯ ವಾಗಿರಬೇಕು? ಎಂದು ವಿಚಾರ ಮಾಡುತ್ತಾ, ಅನ್ನಪ್ಪನಿಗೆ ಅವರ ಮಿಸ್ಸಿನ ಹೆಸರೇನು ಎಂದು ಕೇಳಿದ.
“ಹೇಮ ಲತಾ ಮ್ಯಾಮ್” ಎಂದು ಅನ್ನಪ್ಪನ ಉತ್ತರ ಕೇಳಿ, ನಾನು ‘ಹೇಮ’ ದಲ್ಲಿ ‘ಹೇ’ ಅಕ್ಷರವನ್ನು ‘ಲತಾ’ ದಲ್ಲಿನ ‘ಲ’ವನ್ನು ತೆಗೆದುಕೊಂಡು ಶಾರ್ಟ್ ಫಾರ್ಮ್ ಮಾಡಿ ಅನ್ನಪ್ಪ ‘ಹೇ* ಮ್ಯಾಡಂ’ ಎಂದಿರುತ್ತಾನೆ ಎಂದು ಲೆಕ್ಕಾ ಹಾಕಿ, ಮುಂದಿನ ಪೇರೆಂಟ್ಸ್-ಟೀಚರ್ಸ್ ಮೀಟಿಂಗಿನಲ್ಲಿ ಹೇಮಲತಾ ಮ್ಯಾಡಂ ಅನ್ನು ಹ್ಯಾಗೆ ಎದುರಿಸೋದು ಎಂದು ಟೆನ್ಷನ್ ಮಾಡಿಕೊಂಡೆ.
ಆಟದಲ್ಲಿ ಬಂದ ಕೆಲ ಶಬ್ದಗಳು ನಮ್ಮ ಮನೆಯ ಶಬ್ದಭಂಡಾರದಲ್ಲಿ ಕಾಯಂ ಜಾಗ ಪಡೆದುಕೊಂಡಿವೆ. ಅನ್ನಪ್ಪನ ಮೆಚ್ಚಿನ ತಿಂಡಿ ಗಾರ್ಲಿಕ್ ಬ್ರೆಡ್ , ‘ಗಾಬ್ರೆ’ ಯಾಗಿಯೇ ನಮ್ಮ ಮನೆಯಲ್ಲಿ ಪ್ರಸಿದ್ಧವಾಗಿದೆಯಾದರೆ, ಅವನನ್ನು ರಮಿಸಲು ಉಪಯೋಗಿಸುವ ‘ಜಾಣಮರಿ’ ಶಬ್ದ ‘ಜಾಮ’ ಆಗಿ ಪ್ರಚಲಿತವಾಗಿದೆ. ಹಾಗೆಯೆ ಅನ್ನಪ್ಪನ ಮಾಮ ಮಲ್ಹಾರ ಪಾಟೀಲ್ ನ ಹೆಸರು ‘ಮಪಾ’ ಎಂದು ಹೃಸ್ವಗೊಂಡಿದ್ದರೆ, ನನ್ನ ತೀವ್ರ ವಿರೋಧದ ನಡುವೆಯೂ ಅನ್ನಪ್ಪ ಹ್ಯಾಗೋ ಕೊಂಡುಕೊಳ್ಳುವ ಕಿಂಡರ್ ಜಾಯ್, ‘ಕಿಜಾ’ ಎಂದು ಗುರುತಿಸಲ್ಪಡುತ್ತದೆ.
ಸಮಯ ಸಂದರ್ಭ ನೋಡದೇ, ಯಾವುದ್ಯಾವುದೋ ಪದಗಳನ್ನೂ ಹೃಸ್ವೀಕರಿಸಿ, ಅದು ಏನು ನನಗೆ ಸವಾಲು ಎಸೆಯುವ ಅನ್ನಪ್ಪನ ಆಟ ನನಗೆ ಒಂದೊಂದು ಸಾರಿ ಕಿರಿಕಿರಿ ಮಾಡುತ್ತದಾದರೂ ಅದು ಅವನ ಮತ್ತು ನನ್ನ ಮೆದುಳಿಗೆ ಒಂದು ರೀತಿಯ ವ್ಯಾಯಾಮ ಎಂದು ನಾನು ಸುಮ್ಮನಿರುತ್ತೇನೆ. ಆದರೆ ಅವನ ಈ ಮಿನಿಚರೈಜೇಶನ್ ನನಗೂ ಟೆನ್ಷನ್ ತರಬಹುದು ಎಂದು ನಾನು ಮೊನ್ನೆಯವರೆಗೂ ಅಂದು ಕೊಂಡಿರಲಿಲ್ಲ. ಅವತ್ತು ಅನ್ನಪ್ಪ ಬಂದು “ಇವತ್ತು ನಾನು ಮಿಸ್ಸ್ ಹೆಸರನ್ನು ಶಾರ್ಟ್ ಫಾರ್ಮ್ ಮಾಡಿದ್ದಕ್ಕೆ ನನಗೆ ಬಯ್ದರು“ ಎಂದದ್ದಕ್ಕೆ ನನಗೆ ಯಾಕೆ ಎಂದು ಅರ್ಥವಾಗಿರಲಿಲ್ಲ.
ಅಲ್ಲಾ ಅನ್ನಪ್ಪನ ಮಿಸ್ಸಿಗೆ ಯಾಕೆ ಸಿಟ್ಟು ಬಂದಿರಬಹುದು? ಕುವೆಂಪು, ಹಾಮಾನಾ, ಚಂಪಾ ಇತ್ಯಾದಿ ದೊಡ್ಡ-ದೊಡ್ಡ ಹೆಸರು ಮಾಡಿದ ಮಹನೀರೆಲ್ಲಾ ತಮ್ಮನ್ನು ಚಿಕ್ಕ-ಚಿಕ್ಕ ಹೆಸರುಗಳಿಂದನೇ ಕರೆಸಿಕೊಳ್ಳುತ್ತದ್ದರು. ಮಾಸ್ತರ ಜನರಲ್ಲಿಯಂತೂ ಹೃಸ್ವ ಹೆಸರು ಉಪಯೋಗಿಸುವುದು ಅನಾದಿ ಕಾಲದಿಂದಲೂ ನಡೆದುಬಂದಿರುವ ಪರಂಪರೆ. ನಮಗೆ ಕಲಿಸುತ್ತಿದ್ದ ಎಲ್ ಕೃಷ್ಣಾನಂದ್ ಸರ್ ಗೆ ನಾವು ‘ಎಲ್ಕೆ ಸರ್’ ಎಂದು, ಸಹಿ ಮಾಡಲು ವಿ ಬರೆದು ಒಂದು ಚುಕ್ಕಿ ಇಟ್ಟು ಸಿ ಬರೆಯುತ್ತಿದ್ದ ವಿಜಯಾ ಸಿ ಮ್ಯಾಡಂಗೆ ನಾವು ‘ವಿ ಡಾಟ್ ಸಿ ಮ್ಯಾಡಂ’ ಎಂದು ಕರೆದಾಗ ಯಾರೂ ಬೇಜಾರು ಮಾಡಿಕೊಳ್ಳುತ್ತಿರಲಿಲ್ಲ. ಆಗಿಲ್ಲದ್ದು ಈಗ್ಯಾಕೆ ಅಪಥ್ಯ ವಾಗಿರಬೇಕು? ಎಂದು ವಿಚಾರ ಮಾಡುತ್ತಾ, ಅನ್ನಪ್ಪನಿಗೆ ಅವರ ಮಿಸ್ಸಿನ ಹೆಸರೇನು ಎಂದು ಕೇಳಿದ.
“ಹೇಮ ಲತಾ ಮ್ಯಾಮ್” ಎಂದು ಅನ್ನಪ್ಪನ ಉತ್ತರ ಕೇಳಿ, ನಾನು ‘ಹೇಮ’ ದಲ್ಲಿ ‘ಹೇ’ ಅಕ್ಷರವನ್ನು ‘ಲತಾ’ ದಲ್ಲಿನ ‘ಲ’ವನ್ನು ತೆಗೆದುಕೊಂಡು ಶಾರ್ಟ್ ಫಾರ್ಮ್ ಮಾಡಿ ಅನ್ನಪ್ಪ ‘ಹೇ* ಮ್ಯಾಡಂ’ ಎಂದಿರುತ್ತಾನೆ ಎಂದು ಲೆಕ್ಕಾ ಹಾಕಿ, ಮುಂದಿನ ಪೇರೆಂಟ್ಸ್-ಟೀಚರ್ಸ್ ಮೀಟಿಂಗಿನಲ್ಲಿ ಹೇಮಲತಾ ಮ್ಯಾಡಂ ಅನ್ನು ಹ್ಯಾಗೆ ಎದುರಿಸೋದು ಎಂದು ಟೆನ್ಷನ್ ಮಾಡಿಕೊಂಡೆ.
No comments:
Post a Comment